ناصریا

ملودی های صدایت

در ذهن انارها تاول زده بود

و تنها

یک برگ مانده بود

که فصلی عوض شود

وقتی خیابان

روی نیمکت مصنوعی

به انتظار گلویت ترانه می سرود

اما

پریدن آخرین حرف 

از حنجره ی تو

پرنده ای شد

در هیبت زمستانی زود رس

و یلدای زود هنگامی که

از افتادن آخرین برگ

پایان آذر را

سرد و سیاه و ساکت کرد.

شعر از مرضیه برمال عزیز

 به مناسبت سالگرد صدای ماندگار هرمزگان ناصر عبداللهی