جیکوی ذهنم...

گذشتم،از دوراهی

به دروازه نرسیده

خنکی،بوی دود، گرده ی کور

نفس عمیق

گویی تولد دیگر بود

آهنگ صلو علی

از نخل ها به گوش می رسید

آری

زمان هوار شان  بود

جاده ی خاکیِ نخل ها

معرنکی  

جیکوی من

آری بردم، بردم

انگشتانم کنته ی روبه رو را نوازش کرد

اما

مدت هاست

جیکوی ذهنم، بین نخل ها خالی مانده

 سوندها، در انتظار دستانم

از گندیدن، حَمَلِه می کشند

 گفره ی ذهنم، به انبار تنباکوها تبدیل شد

 گوسفندی، از معرنگی خیالم پرید

 آه،خنیزی کوچک ذهنم، ناکام شد...

 ۱۵مهر ۹۳ حوریه. ز.م (کلودنگ)